proloog van johan

Proloog van een reis naar Indonesië
We kennen elkaar al een jaar of zes en in de loop van de laatste 2 jaar is het plan ontstaan om een reis te gaan maken. Johan heeft een keer in de loofhut ( jongerencentrum te Paterswolde ) een diaserie gezien van een jongen, die overland de tocht naar India en terug maakte. Dat is de moeite waard en waarom dan niet door naar de gordel van smaragd, het land, waar zijn oma vandaan komt en zijn vader in 1920 is geboren ? Omdat hij na het beeindigen van de militaire dienstplicht in oktober 1973 niet kan beginnen met een studie, gaat hij via uitzendbureaus aan het werk. Hij maakt verwarmingsketels; werkt op kantoor, waar het niets doen hem op de zenuwen werkt; brengt met een vrachtwagen bier en frisdranken ( Jolly Joker in de Poelestraat maandags minimaal 50 fusten bier ) naar cafés en restaurants , en maakt ondertussen plannen met Herman. Hoe kom je in Indonesië ? Gewoon, door contact op te nemen met de Liftcentrale en zowaar komt er een bericht retour, dat Hans Jongman uit Nijmegen tegen betaling van 375 DM ( 200 euro ) mensen meeneemt naar Kathmandu ( Nepal ). Na een afspraak gemaakt te hebben met deze persoon reizen we voor een eerste kennismaking af naar Nijmegen. Hans is niet thuis, maar een huisgenoot brengt ons naar een kamer, waar we erg lang wachten. Eindelijk gaat de deur weer open en staat er een slaperige man verbaasd te kijken, wie er in het vertrek onder zijn slaapkamer zitten te praten. Jongman dus, de hele afspraak vergeten. Eerst maar eens slapen en de volgende dag gegevens uitgewisseld, zoals de datum van vertrek; die zal plaatsvinden op 10 oktober 1974. Tot die tijd bereiden wij ons voor door o.a. een zeemansboekje aan te schaffen ( wie weet nemen we als matrozen wel ergens de boot….), ons te laten inenten, elk een tas en een slaapzak te kopen. Het laatste item is een soort heel dunne en lichte uitvoering, een soort veredelde aluminiumfolie met een kunststoffenomhulsel. En zo vertrekken we 9 oktober met de trein naar Nijmegen. Aangekomen bij het huis van Hans vraagt deze, waar we rest van onze bagage hebben gelaten. Nee, wij reizen met weinig, waarbij het laten zien van onze slaapzakken er een enorm gelach losbarst: of we wel weten, hoe koud het in Oost-Turkije is ? Gelukkig krijgen we van Twan elk een deken. En een plezier, dat we daarvan hebben gehad…………… Ook maken we kennis met de andere 2 medereizigers ( Stef/Sjef ? en Wilma ) en na een korte nacht vertrekken we rond 4 uur uit Nijmegen.