van de khyber pas naar Kathmandu

Wat een rare grensovergang boven op de khyber pas ! Op 10 meter afstand van politie en douane word ik gevraagd om heroïne, een pistool of hashish te kopen….nee, dank u .En hoeveel mensen gaan er in een oude Chevrolet ? 25, maar dan ook die in de kofferbak meegerekend. Na alle douaneformaliteiten afgehandeld te hebben gaan we links rijdend ( engels overblijfsel )Pakistan in en bereiken snel Peshawar, de eerste van een serie vieze , gore steden, waar het krioelt van de mensen en dieren; onvoorstelbaar, wat een herrie en een troep. Na met een paardetram naar een eetgelegenheid te zijn gegaan, waar we ons tegoed doen aan een kip/kerrie, overnachten we voor een politiebureau. De volgende dag rijden we in 1 dag naar Lahore, waarbij we de machtige rivier de Indus kruisen en we kijken met veel verbazing naar de kleurrijk versierde vrachtwagens en bussen, die door de bestuurders op een krankzinnige manier door het verkeer worden gemanoeuvreerd. Was Peshawar al druk, dan is het in Lahore nog een graadje erger, ongelofelijk ! Op 6 november rijden we India binnen en 2 dagen later arriveren we op de camping in New Delhi. Wat opvalt tijdens die rit, is de vruchtbaarheid van de streek, de Punjab, wat ook het gedeelte van het land is, waar voor het overgrote deel de Sikh-gemeenschap woont , grote mensen met tulbanden ( de mannen dan), die voor een redelijke welvaart zorgen; hier zien we sinds lange tijd weer meisjes/vrouwen op de fiets. Ook hun heiligdom, de Gouden Tempel,staat in de hoofdstad van deze staat: Amritsar.

De camping is een ommuurde rustplaats voor reizigers uit alle windstreken met allerlei soorten auto’s in een hectische stad, waar we een nepalees visum halen, veel rondkijken, zelfs naar een circus gaan met o.a. een olifant op een driewieler, veel lezen, kleren wassen, kletsen etc. , maar op 11 november gaan we verder en rijden naar Agra, waar we voor de Taj Mahal parkeren. We bekijken dit imposante wereldwonder op blote voeten en zijn diep onder de indruk. Omdat we er voor overnachten, kunnen we zelfs na sluitingstijd bij donker dankzij vriendelijke bewakers nog een keer naar binnen. Heel bijzonder. En voort gaan we, via Kanpur, waar we de eerste lekke band krijgen ( door een stuk ijzer), met als verkeersdeelnemers kamelen, olifanten, ossenwagens plus de meest vreemdsoortige gemotoriseerde voertuigen . Na bij de chinees een vegetarische chow mein gegeten te hebben rijden we in het donker verder, waardoor we wel zien, dat we over een brug uit 1875 rijden, maar niet, dat we de Ganges passeren. Bij een benzinestation gaan we slapen, waarna we de volgende dag via Lucknow en Gorakhpur doorrijden, waarbij ik ook 75 km voor mijn rekening neem, naar de grens met Nepal, vooral na zonsondergang een fraaie rit, omdat overal op de huizen lichtjes staan in verband met Diwali, het lichtjesfeest, symbolisch bedoeld als: overwinning van het goede over het kwade; van het licht over de duisternis, van de gelukzaligheid over de onwetenheid.
Na de grenspassage vervolgen we onze reis en na 175 km over een hobbelige en bochtige weg door een zeer fraai landschap komen we aan in Pokhara. Wat ook opvalt, is het feit, dat je de eerste 30 km door een vlakte rijdt, ondanks dat het land de hoogste bergen ter wereld binnen zijn grenzen heeft, maar daarna gaat het steil omhoog;ook moet je om de 10 km bij een slagboom alle persoonsgegevens in een groot boek schrijven, dus noteren we de gekste namen en andere onzin. Bij een meer zetten we de auto neer, waarna we na het eten weer eens wiet gaan roken. En dan gebeurt het: Het Friesche volk gaat neer……
En dan op vrijdag 15 november bereiken we om 13.30 uur met een kilometer stand van 64334 Kathmandu, via een zeer goede, met behulp van chinezen, aangelegde weg . Na 9364 km zit het eerste gedeelte van onze reis er op.