14 dagen in Kathmandu en daarna weer naar India

En zo belanden we in Kathmandu, waar Hans de auto en de totale inhoud gaat verkopen. Voor een bedrag van 2000 dollar ( = 7200 gulden, terwijl de aanschafprijs 600 dm bedroeg ) wisselt ons rijdend huis van eigenaar, die er - na het aanbrengen van ruiten en banken - een passagiersbus van maakt. Jerrycans, schuimrubberrmatrassen, kooktoestel, gasfles, alles levert geld op. Onderwijl verblijven wij in een hotel, d.w.z. een groot huis met verscheidene kamers, verhuurd aan allerlei reislustige personen. We zijn in de eerste plaats druk bezig met het vervolg van onze reis: we laten pasfoto’s maken voor de visa van Indonesië, Thailand en Birma, en informeren naar vliegverbindingen en prijzen. Het blijkt, dat we het goedkoopst via Calcutta naar Bangkok kunnen vliegen. Overland is daar geen mogelijkheid voor: Birma staat dat niet toe, wel kan men een stopover van acht dagen maken. Elke dag gaan we wel langs het hoofdpostkantoor om te kijken of er brieven uit Nederland zijn, maar er is weinig op de afdeling Poste Restante onder de letters M of V (van van der BIJ ) te vinden , en dat is een heel gezoek: per letter zijn er bakken van zo’n 50 centimeter; Kathmandu is een belangrijk punt op de hippietrail van Londen naar Sydney, dus veel toeristen, die zich ophouden in de vele restaurantjes en winkeltjes in “belangrijke” straten als Freakstreet ( in Kabul had je ook zo’n straat: Chickenstreet ). Heerlijke gerechten kan je er nuttigen, en allerlei prullaria kopen. Wij eten niet alleen in restaurantjes, maar koken ook regelmatig in ons hotel en maken o.a. hutspot met klapstuk. We schrijven heel wat af in brieven en op ansichtkaarten naar familie en vrienden, terwijl we het ene na het andere boek lezen; echt vakantie dus. We lopen veel naar het centrum , huren een paar keer fietsen en maken ook een tocht naar de Swayambu-tempel, een bekend boeddhistisch heiligdom, ook wel bekend als de Monkeytempel. Daarvandaan heb je een fantastisch uitzicht over Kathmandu en uitzicht bij helder weer op de toppen van het Himalayagebergte. Zeer indrukwekkend. We halen ook een trekkingpermit, maar gaan niet een tocht maken, want op donderdag 28 november vertrekken we met z’n 2-en per bus weer richting India, dus savonds geen verhalen meer van Hans over: varen naar Zuid Amerika, commando’s, vorige reizen, vliegavonturen en andere spannende gebeurtenissen. We staan vroeg op, want de bus gaat op tijd weg, maar nee, pas om 8 uur vertrekt hij. Onderweg zorgt een lekke dieselleiding voor een vertraging van 2 uur, maar het is een onvergetelijke tocht: het hoogste punt op deze route is 8162,93 feet, waar we aan de ene kant zover het oog reikt de toppen van Himalaya’s zien, en aan de andere kant de noord-indiase laagvlakte. En zo arriveren we rond 20 uur in India; het is er warm en druk, dus direct door naar het station, maar de trein vertrekt pas de volgende morgen om 6 uur. We vinden een Tourist Lodge, waar ik door alle herrie en gerochel, en niet te vergeten de muizen beroerd slaap. Om half 5 er maar uit en naar het station, waar de stoomtrein om 7 uur dan toch wegtuft. Onderweg zien we overstromingen, komen er vele etenverkopers langs, ook bedelaars en raakt de trein zo vol, dat er ook op het dak mensen meerijden. Aan het eind van de middag bereiken we Samastipur, waar we een slaapplaatsreservering maken voor de trein naar Calcutta. We stappen in en gaan rond 21 uur slapen, en na een heerlijke nacht worden we smorgens gewekt met de woorden: good morning, vegetarian or non- vegetarian breakfast ? ( Herman dacht, dat de man om de treinkaartjes vroeg. ) Ook een hele belevenis: ontbijten in een indiase trein. 12 uur smiddags arriveren we in Calcutta, Howrah station met de vermaarde Howrah brug, dit is andere koek, wat een stad! Overal mensen, veel bedelaars in alle soorten en (mis)ma(ak)ten, en alles vol, vol, overvol. We vinden onderdak in de Modern Lodge, ook zo,n goedkoop gribus toeristen oord. Als we savonds nog wat aan lopen, moeten we van het trottoir af, want daarop liggen vele mensen te slapen. De volgende dag blijven we veel op de kamer, maar de dag erna durven we ons toch weer op straat te begeven, ook al omdat we de tickets gaan kopen, 98 dollar enkele reis Bangkok, via Rangoon. We kijken op de Mardan, een enorm groot grasveld, waar allerlei sporten worden beoefend, we willen nog gaan biljarten bij een soort clubhuis, maar we komen er niet in: members only ! Op 3 december gaan we met bus L 30 B naar het vliegveld, waar het toestel, een Vickers Viscount 700 van UBA ( Union of Burmese Airways ) om 16.10 vertrekt. We hebben dan al een slof 555 ( sigaretten ) en een fles Johnny Walker Red Label taxfree aangeschaft (zoals bijna iedereen in het toestel ! ), want door deze items in Birma verkopen, kan je met het verkregen geld makkelijk een week leven, zodat je het verplichte wisselen tot een minimum kan beperken ( en dat natuurlijk tegen een zeer beroerde koers ).