Hallo Bandung

24 - 27 maart

Wat we we ook in Bandung kwamen zoeken, we vinden het niet. We besluiten daarom naar Lembang door te reizen. Even boven Lembang is de Tangkuban Perahu, een actieve vulkaan en dat lijkt ons wel wat. 's Ochtends staan we al vroeg langs de kant van de weg te liften. De eerste 6 kilometer gaat heel vlot, de volgende 6 zit er nikst anders op dan te lopen. We moeten bergop en het begint al snel warmer te worden. Af en toe passeert ons een auto, maar die zitten allemaal bomvol. We hebben de moed al opgegeven als een wit echtpaar met twee kinderen ons heel langzaam achterop rijdt. We schieten ogenblikkelijk in de lifthouding. De man blijkt een grappenmaker, want zonder te stoppen roept hij in heet Nederlands, "spring maar achterop". Kijk, dat laten we ons geen tweede keer zeggen. We rennen achter de auto aan en maken aanstalten op de achterbumper te springen. Ho, ho, dat is niet de bedoeling. Of we hem dan verkeerd begrepen hebben? Als de man merkt dat we Nederlanders zijn, gaat het achterportier voor ons open en nemen we plaats naast de twee jongens. Gezellig. Een Hollands expat-gezin. De familie is erg nieuwsgierig naar onze wederwaardigheden En wij willen graag weten hoe het leven in Indonesië bevalt. Al pratend bereiken we de top van de Tangkuban Perahu. De vulkaan blijkt van het type drive-in. Je rijdt omhoog en parkeert je auto langs de rand van de krater. Nog voordat we uitstappen is de auto al omringd door gidsen. Nee, het is erg gevaarlijk hier, zonder gids is er nauwelijks kans op overleven. De krater is uit het boekje, mooi cirkelvormig met rondom een stevig wandelpad. Het ziet er niet echt gevaarlijk uit. Maar we krijgen geen spijt van de gids. Tijdens ons rondje langs de krater weet hij boeiend te vertellen. Willen we nog de geiser zien? Daarvoor moeten we wel een stuk de heuvel af via een halsbrekende afdaling. De Nederlandse familie houdt het voor gezien en we nemen hartelijk afscheid. De geiser is wel aardig, er komt stoom uit de grond. De afdaling had opa Sem nog geblinddoekt kunnen maken. Reden om het tarief nog eens grondig aan de orde te stellen.

Op de terugweg eten we rijst met gebakken tempé. Ik heb thuis ook wel eens tempé gebakken, maar zelden leverde dat iets smakelijks op. Hier in Indonesië vind ik het heerlijk. Hoe doen ze dat toch? Johan heeft ook geen idee. Wat ook heel lekker is, dengdeng, gedroogd vlees. Ze dompelen vlees onder in de ketjap en leggen het dan te drogen. Even opbakken en je hebt een heerlijke snack. Meestal eten we hier op Java trouwens nasi tjampoer of nasi rames, een bord rijst met daarop wat er voorhanden is. Altijd lekker. Wat het ideale ontbijt betreft daar ben ik nog niet uit. Het brood is hier erg slecht In Jokjakarta belanden we bij toeval in een productpromotie voor brood. Smakelijke dames met schortjes, achter rijk gevulde tafels met brood, druk bezig om de consumptie van brood op te voeren. Of we ook wat wilden proeven? Maar hoe ze ook hun best doen, het brood blijft wattig en smakeloos. Ik houd het voor het ontbijt daarom liever op nasi goreng.

Af en toe kom je wel rare dingen tegen in het eten. Zo krijgen we in Lembang een pan soep op tafel. Johan haalt een stuk worst o.i.d. naar boven, maar er lijkt geen eind aan de worst te komen. Zit er wel een meter of vier darm in de soep, juggg. Misschien wel meer, we hebben het niet nagemeten. Verder valt op dat ze hier in Indonesië nauwelijks groente eten. Meestal krijgen we vis, kip, ei, tempé of tahoe voorgezet. Mijn tandvlees is de laatste tijd wel erg gevoelig geworden en het bloedt gemakkelijk. Ik weet niet of ik me zorgen moet maken. Wat waren ook weer de verschijnselen van scheurbuik? Ook zijn mijn tanden behoorlijk verkleurd, een beetje gelig zelfs. Misschien is het niet zo'n goed idee je tanden dagelijks met thee te poetsen. Maar het is het enige water waarvan je zeker weet dat het betrouwbaar is. En het helpt, want sinds Laos hebben we geen dag meer last van onze maag of darmen gehad. Al moest ik wel in de trein naar Bandung plotseling overgeven, maar dat is dan ook het enige ongemak tot nog toe in Indonesië. Afgezien dan van de lusteloosheid die Johan nog af en toe in zijn greep heeft.

Je kunt van Bandung zeggen wat je wil, maar we hebben wel twee bijzondere ontmoetingen. Het begint 's ochtends. Johan is weer eens in een strijd met een mug gewikkeld, g.v.d. stomme rotmug. De mug trekt zich er weinig van aan, maar een donkere Javaan reageert als door een wesp gestoken en komt dreigend op ons toegelopen. Wie denken we wel dat we zijn om g.v.d. tegen hem te zeggen? Wij zijn zeker Hollanders. Hij lust ons rauw, hij heeft niet voor niks tegen de Hollanders gevochten. In mijn beste Bahasa probeer ik hem tot kalmte te brengen. We hebben het niet over hem, maar over de muggen. Ga zitten, drink een kop thee. Even snel als hij ontplofte komt hij weer tot bedaren. Hij komt bij ons zitten en begint te vertellen over hoe hij als jonge jongen tegen de Nederlanders vocht. Bij het afscheid zegt hij, ha, ha, ha, misschien heb ik nog op jullie vaders geschoten. Merkwaardig gevoel voor humor.

Op straat roepen mensen de hele dag waar we vandaan komen en waar we heen gaan. Veel reizigers vinden dat geroep maar vervelend, maar ik ben altijd wel in voor een praatje. Belanda zeg ik dan naar waarheid, Hollander. De reacties zijn nooit negatief, meestal welwillend. 's Middags reageert een man wel heel apart. Jullie hadden nooit weg moeten gaan, sinds jullie vertrokken zijn is het land alleen maar achteruit gegaan. Wegen worden niet meer onderhouden, overal corruptie, het onderwijs is slecht, dit is alleen nog maar een land voor de rijken, de machthebbers. We sputteren nog wat tegen, wij Hollanders hebben toch ook heel wat op ons geweten. Nee, helemaal niet, kijk naar de wegen, het spoor, het onderwijs, de rechtspraak, de plantages, allemaal werk van de Hollanders. Ik vind het maar verwarrend. De Indonesiërs waren toch de goeden en wij de slechten. Hoe kom ik er bij, de Indonesiërs waren meer bezig elkaar onderling te bevechten dan strijd te leveren tegen de Nederlanders. Communisten tegen islamisten, nationalisten tegen Belandisten. Luid mopperend loopt de man weer verder. Apart.

Vandaag reizen we verder naar Djakarta. We moeten daar in elk geval geld bij de bank halen voor de terugreis. Verder hebben we gehoord dat je het beste vanuit Bangkok terug kunt vliegen. Willen we via Sumatra naar Bangkok reizen, dan moeten we in Djakarta ook ons visum verlengen. We plakken er dan nog een paar dagen Depok aan vast.